کشورمان در تولید سبزی و صیفی جات و محصولات جالیزی جزء 10 تولید کننده برتر دنیا محسوب می گردد. با داشتن رتبه پنجم تنوع اقلیمی در جهان  تولید کننده و صادرکننده انواع و اقسام سبزی و صیفی است. به طوری که بر اساس آمارهای سازمان جهاد کشاورزی ایران در تولید خیار و خربزه در رتبه سوم جهان، در تولید گوجه فرنگی در رتبه هفتم جهان قرار دارد. همچنین ایران یکی از صادرکنندگان گوجه فرنگی و رب گوجه به کشورهای عراق، روسیه، امارات متحده عربی، افغانستان، آذربایجان، قزاقستان، ترکمنستان، رومانی و ایتالیا است و در تولید رب گوجه فرنگی مقام دهم دنیا را داراست.

از سوی دیگر بحران کم آبی یکی از چالشهای اساسی پیش روی کشاورزان است. برای حل این معضل و همچنین در جهت کوتاه شدن دوره رشد گیاه و زودرس کردن محصول، حداکثر ساختن استفاده از زمین، ایجاد امکان دو یا چند مرتبه کشت کردن در طول یک سال، بیمه شدن در برابر آفات و بیماریها و تنشهای محیطی، کاهش مصرف بذر و هزینه های آن، کاهش هزینه های نیروی انسانی و ... به جای کاشت مستقیم بذر به نشاکاری روی آورده اند.

آنچه حائز اهمیت دوچندان است نحوه کاشت نشا در زمین اصلی است که این کار به دو روش دستی و اتوماتیک در دنیا انجام میشود. کشت دستی  با مشکلات فراوانی همراه می باشد. از جمله مهمترین آنها عبارتند از:

• سرعت بسیار پایین کاشت نشا

• زمان محدود مناسب برای کاشت نشا

• هزینه های بسیار بالای کارگری

• کمیاب بودن کارگران ماهر در زمان مناسب برای کاشت

• دیر رسیدن محصول به بازار و گذر از زمان محصول نوبر و ضایعات نشا به دلیل رفتار نامناسب کارگر با نشای حساس.